بررسی تاثیر اسانس آویشن شیرازی، کلرهگزیدین و هیپوکلریت سدیم بر انتروکوکوس فکالیس و کاندیدا آلبیکنس (مطالعه آزمایشگاهی)

سابقه و هدف:در استفاده بالینی از داروهای شتشودهنده کانال، ماده ای که سمیت کمتر و کارآیی بیشتری دارد مطلوب تر است.  بنابراین هدف مطالعه عبارت است از بررسی تاثیر اسانس آویشن شیرازی، کلرهگزیدین و هیپوکلریت سدیم بر انتروکوکوس فکالیس و کاندیدا آلبیکنس مواد و روش ها:در این مطالعه آزمایشگاهی 54 نمونه از میکروارگانیسمهای مورد مطالعه بر اساس روش کربی بائر بر روی محیط muler hinton agar  کشت سطحی داده شدند. دیسکهای کاغذی با غلظتهای اسانس آویشن شیرازی  100 میلی گرم  بر میلی لیتر و 50 میلی گرم بر میلی لیتر و کلرهگزیدین 2/0 و 1/0 درصد و هیپوکلریت سدیم  1درصد آغشته شده  و روی محیط کشت قرار داده شدند. 48 ساعت پس از کشت، هاله عدم رشد برحسب میلی متر اندازه گیری شد. داده­ها توسط نرم­افزار آماری spss و بوسیله آزمونهای آماری  anova و   tukeyمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:در مورد انتروکوکوس فکالیس به ترتیب هیپوکلریت سدیم، کلرهگزیدین  2/0%، آویشن شیرازی 100 میلی­گرم بر میلی­لیتر و کلرهگزیدین 1/0% و اسانس آویشن شیرازی 50 میلی­گرم بر میلی­لیتر، بیشترین قطر هاله عدم رشد را داشتند که به ترتیب به میزان: (41/0±1/19)، (47/0±1/16)، (29/0±5/13)، (63/0±4/13) و (39/0±6/10) بود و اختلاف معنا داری بین گروههای مختلف و محلولهای مورد بررسی با منطقه مهار رشد باکتری دیده شد.(p=0.0001) نتیجه گیری:به نظر می رسد، در مورد انتروکوکوس فکالیس بیشترین قدرت مهاری مربوط به هیپوکلریت سدیم بود، اما در مورد  کاندیدا آلبیکنس غلظت 100 میلی گرم اسانس آویشن شیرازی دارای بیشترین قدرت مهاری بود.